"Biały Lotos", sezon 3.: Recenzja. Witajcie w Tajlandii Max

Na platformie Max zadebiutował pierwszy odcinek 3. sezonu "Białego Lotosu". Tym razem tytułowy hotel otwiera podwoje na rajskiej tajskiej wyspie i wita nowych bohaterów. A wśród nich są takie gwiazdy, jak Jason Isaacs, Patrick Schwarzenegger, Aimee Lou Wood, Leslie Bibb czy Carrie Coon, a także megagwiazda tajskiego rapu Lalisa Manoban. 

Tym razem – jak pisze w recenzji serialu Daria Sienkiewicz – White szykuje dla bogaczy zupełnie inne atrakcje, jak chociażby kwestionowanie celowości własnego istnienia, darmowe zetknięcie się ze śmiertelnością czy przyspieszony kurs z samopoznania. Autorka widziała już 6 z 8 odcinków, więc ma pełniejsze wyobrażenie, czego w tym sezonie możemy się spodziewać.

Fragment recenzji trzeciego sezonu serialu "Biały Lotos" znajdziecie poniżej. Całą można już przeczytać na jego karcie POD LINKIEM TUTAJ. 

***

recenzja serialu "Biały Lotos", sezon 3. | Max

(Nie)gotowi na wszystko autorka: Daria Sienkiewicz

(Recenzja odcinków 1-6 sezonu trzeciego)

Proza życia daje Wam w kość? Macie dosyć szarówki za oknem? Ekskluzywne wakacje na końcu świata to coś, o czym skrycie marzycie? Spokojna głowa, Mike White nadciąga z odsieczą, by skutecznie obrzydzić Wam wizję wymarzonego urlopu! Trzeci sezon "Białego Lotosu" z jednej strony czaruje nieziemskimi widokami tajskich darów natury, z drugiej – doprowadza do serii mikrozawałów, konsekwentnie podsycając lęk przed nadchodzącym tsunami. Kto obejrzał finał drugiego sezonu, ten wie, że White coraz śmielej oraz intensywniej konfrontuje widzów z wizją śmierci, czyniąc z licznie nagradzanej satyry uniwersalną przypowieść o ludzkiej tragedii. W trzeciej, najdłuższej i najmniej pospiesznej dotąd odsłonie serialu znajdziemy dużo mniej niezobowiązującej rozrywki i okazji do śmiechu niż wcześniej. Tym razem skazani na wakacyjną udrękę goście i pracownicy kurortu wydają się bardziej ludzcy niż kiedykolwiek, a my jesteśmy bardziej skłonni im współczuć i kibicować. Mimo że, jak to u White'a bywa, szansa na happy end jest nikła. 

Choć do panteonu barwnych i pokręconych postaci "Białego Lotosu" dołącza kilka nowych wyrazistych osobowości, żadna z nich nie ma w sobie tyle werwy i komizmu, co neurotyczna i cudownie przerysowana Tanya (Jennifer Coolidge). Osobliwa milionerka znika z ekranu, lecz jej "duch" nadal unosi się nad znaną nam z pierwszego sezonu masażystką Belindą, (Natasha Rothwell), która przylatuje do tajskiego kurortu na hotelową wymianę. Na miejscu meldują się także: trzy czterdziestoparoletnie pseudoprzyjaciółki z dzieciństwa: Jaclyn (Michelle Monaghan), Kate (Leslie Bibb) i Laurie (Carrie Coon); zakochani mimo wielu różnic mizantrop Rick (Walton Goggins) i niepoprawna optymistka Chelsea (Aimee Lou Wood), a także zamożna rodzina Ratliffów, w tym pracoholik Timothy (Jason Isaacs), jego żona lekomanka Victoria (Parker Posey) oraz ich dzieci: zarozumialec Saxon (Patrick Schwarzenegger), uduchowiona Piper (Sarah Catherine Hook) oraz siedemnastoletni introwertyk Lochlan (Sam Nivola). Każdego z nich czekają wakacje pełne niezapomnianych przeżyć.

White w dalszym ciągu ironizuje i krytykuje uprzywilejowanych, jednak teraz znacznie bardziej ciekawi go "być" niż "mieć". Dogłębnej wiwisekcji bohaterów sprzyja miejsce akcji. W hotelu linii Four Seasons położonym na małej tajlandzkiej wysepce Koh Samui czas zdaje się płynąć inaczej. Pracownicy ukrytego pośrodku dżungli kurortu już na wejściu składają gościom kuszącą obietnicę odpoczynku oraz wyciszenia "małpiego" umysłu. Nie każdemu będzie to jednak dane. White szykuje dla bogaczy zupełnie inne atrakcje, jak chociażby kwestionowanie celowości własnego istnienia, darmowe zetknięcie się ze śmiertelnością czy przyspieszony kurs z samopoznania. Widzowie, jak te zdezorientowane małpki skaczące po palmach, cierpliwie obserwują bohaterów oraz ich marne próby zaklinania rzeczywistości. Ci przypominają bowiem miotające nóżkami żuczki, które daremnie usiłują podnieść się z pancerza. 

Trzeci sezon "Białego Lotosu" problematyzuje spektakularne zderzenie "zachodniego" człowieka ze wschodnią duchowością, a właściwie ze swoimi złudnymi wyobrażeniami na jej temat (Pani Ratliff nie odróżnia nawet Tajlandii od Chin). Trzymając się z dala od retoryki rodem z "Jedz, módl się, kochaj", produkcja HBO pokazuje, że to nie tajski masaż, eteryczne olejki czy medytacja są gwarantem duchowej odnowy, ale konfrontacja z niewygodną prawdą, i to taką, która może kosztować ludzkie życia. Prawdziwym chichotem losu u White'a jest oczywiście to, że największa wewnętrzna przemiana czeka te postacie, które najmniej się jej spodziewają. Dlatego to nie zafascynowana mnisim życiem Piper doświadczy gruntownego oświecenia, ale jej żyjący w służbie zapie*dolu ojciec oraz zadufany w sobie starszy brat, Saxon. Pierwszy z nich, styrany biznesmen i żywiciel rodziny (wiecie, taki "man in finance, trust fund, 6'5", blue eyes") odkryje, że praca w stresie i ciągłym pośpiechu, pod dyktando ekstremalnego materializmu, uczyniła z niego wypranego z emocji niewolnika. Ten drugi z kolei, uzależniony od powierzchownych relacji i sukcesów egocentryk, zda sobie sprawę, że, o zgrozo, posiada duszę. To zaskakujące, biorąc pod uwagę, że White przecież wielokrotnie podważał tę możliwość w przypadku zgniłych kapitalistów.

Całą recenzję 3. sezonu serialu "Biały Lotos" można przeczytać TUTAJ. 

"Biały Lotos", sezon 3. – zwiastun | Max