Nie mówimy żegnaj Ekstraklaso, mówimy do widzenia.

Lechia Gdańsk

W Gdańsku nie ma już zawodników, masażystów, marketingowców, ale znalazł się trener. Importowany prosto z Wysp Brytyjskich, weteran Premier League John Carver. Człowiek, któremu udało zaliczyć się z Newcastle imponującą serię ośmiu kolejnych porażek z rzędu. Moim zdaniem Lechia daje mu wszystkie możliwe instrumenty, żeby ten wyczyn powtórzyć, kto wie, może nawet przebić? Carver od razu zostaje rzucony na głęboką wodę. W pierwszym spotkaniu zmierzy się ze Śląskiem, który ostatni raz na miejscu innym niż spadkowe był, jak jeszcze Wrocław należał do Czech. Czy potomkowi Olivera Cromwella uda się przywrócić puls umarłej niemalże drużynie? Nie wiem, ale wiem, na pewno, że do oglądania spotkania Lechia – Śląsk włożę garnitur. Czy Conrado pomoże zespołowi z wybrzeża w ostatnim spotkaniu w 2024 roku? Dwa dni temu powiedzielibyśmy, że nie bo rozwiązał kontrakt z winy klubu. Jednak ostatnie doniesienia z klubu informują, że jednak będzie do dyspozycji trenera. Co by nie było, dobrze zrobiło miasto Gdańsk, że na początku sezonu przekazało grube miliony na działanie klubu, bo przecież Lechia jest aktualnie największą atrakcją wybrzeża. Nikt już nie jeździ nad Bałtyk. Każdy jedzie na Lechię. Bo jeżeli, nawet zawodnicy nie dostarczają emocji na boisku, to, to co się dzieje w gabinetach, jest lepsze niż ostatni sezon „Gry o Tron”.

Motor Lublin

Jeżeli liga skończyłaby się dzisiaj, to wszyscy możemy się zgodzić, że jej zwycięzcą byłby Motor Lublin. Nie istotne jest to, że nie zajmuje pierwszego miejsca w tabeli. Tyle emocji, uśmiechu i rozrywki ile dostarczyła nam przez ostatnie miesiące ekipa Mateusza Stolarskiego próżno szukać na Netflixie, w cyrku czy teatrze. Zespół złożony z zawodników, którzy totalnie do siebie nie pasują. Trener, który ma małe doświadczenie, a w obronie musi stawiać na brata. Beniaminek, który chce grać odważną piłkę do przodu. Wszystko to w teorii powinno skończyć się katastrofą. No właśnie, w teorii. W praktyce Motor kroczy od zwycięstwa do zwycięstwa. Nie przejmuje się tym, że traci hurtowe ilości bramek. Samper z Barcelony idealnie dogaduje się z Ceglarzem, niedawnym reprezentantem Nadwiślan Góra. Piękna to jest historia i aż żal ją przerywać. Liczę jednak, że podczas trwania przerwy zimowej Zbigniew Jakubas przyjdzie z garncem złota, Motor zrobi trzy jakościowe transfery, a wtedy ich sufit będzie tak wysoko, jak sufit Rakowa Częstochowa, albo Wisły Płock w sezonie spadkowy.

Stal Mielec

Podziwiałem Chicago Bulls w latach 90, widziałem na żywo Polską reprezentacje w siatkówce, która sięgała po złoto Mistrzostw Świata, ekscytowałem się Realem Madryt z Zidanem, Ronaldo, Figo i Raulem, ale z niczego nie cieszę się tak bardzo, jak z możliwości oglądania Stali Mielec Janusza Niedźwiedzia. Tchnął „the Bear” nowego ducha w drużynę z Podkarpacia. Co więcej, zaraz pan Janusz pojawi się na doskonale znany mu stadionie Widzewa. Czy zwolniony z łódzkiego klubu trener, ma Widzewowi coś do udowodnienia? Obawiam się, że tak. Czy ma drużynę złożoną z ludzi, którzy pójdą za nim w ogień? Obawiam się, że tak. Czy przyjeżdża do drużyny pogrążonej w kryzysie? Obawiam się, że tak. I właściwie każdy z was w tym momencie mógłby postawić cały dorobek życia na zwycięstwo Stali w tym meczu, ale wiemy doskonale, że logika Ekstraklasy chodzi własnymi ścieżkami. Poza tym nie wiadomo co lepsze? Czy, żeby w ostatnim meczu Szkurin strzelił hattricka i został zimą wytransferowany przez Romana Skorupę, czy żeby może za bardzo na radarze scoutów się nie pokazywał i został w Mielcu na wiosnę? Na to pytanie nie ma dobrej odpowiedzi, tak samo, jak nie ma odpowiedzi na pytanie, jakim cudem Stal grając od bramki, zdobyła jakikolwiek punkt?